* ก่อนจบลาจากขอฝากคำพร เป็นถ้อยสุนทรแด่โยมทั้งหลาย
อาลัยจริงจริงโยมหญิงโยมชาย ข้างหน้าขวาซ้ายผู้ให้เมตตา
สมภารลูกวัดที่จัดต้อนรับ เหมือนรอยประทับที่บนหินผา
ถึงนานเพียงใดฝังใจติดตา ขอให้สัญญาไม่ลืมพระคุณ
จะให้รับใช้เมื่อใดไม่ขัด ขอปฏิบัติ ขอมาเกื้อหนุน
กตเวทีต่อผู้มีพระคุณ บำรุงใบบุญอบอุ่นดวงมาน
จำจากโยมไปหัวใจกังวล มองโยมทุกคนแล้วยิ่งสงสาร
ได้รับความรักจากเจ้าของทาน พบกันไม่นานก็จำจากจร
เมื่อกลับไปวัดในคืนวันนี้ ในดวงฤดีมีแต่ทอดถอน
อาทิตย์อัสดงคงมิได้หลับนอน คงเฝ้าอาวรณ์อยู่ไม่เว้นวาย
ยามหลับตาลงก็คงผวา มองเห็นใบหน้าของท่านทั้งหลาย
โยมแม่ โยมป้า โยมตา โยมยาย โยมหญิง โยมชาย ช่างดีแสนดี
ท่านได้ทำบุญค้ำจุนต่อวัด ท่านสร้างสมบัติเลิศล้วนถ้วนถี่
ท่านสร้างกุศลโสภณโสภี เมตตาอารี แหม..ดีเหลือใจ
ฉันรักญาติโยมที่นี่ทุกท่าน แล้วเจ้าของกัณฑ์รักฉันบ้างไหม
(ฉันคิดถึงโยมที่นี่ทุกท่าน แล้วโยมเล่านั่นคิดถึงฉันบ้างไหม)
ฉันเกรงว่าพรากจากไม่ทันไร พบพระองค์ใหม่แล้วโยมก็ลืมฉันลง
เพื่อเป็นเครื่องเตือนจิตสนิทแนบแน่น เหมือนรักของแฟนเพิ่มเติมเสริมส่ง
ย้ำความระลึกรู้สึกมั่นคง ย้ำเจตจำนงคงเจตนา
เพื่อเตือนหัวใจมิให้ระแวง ฉันขอเอาแบงค์ไว้ดูต่างหน้า
แบงค์สิบยี่สิบเชิญหยิบออกมา แบงค์ร้อยก็ไม่ว่าห้าร้อยยิ่งดี
ถ้าโยมไม่ให้ฉันก็ไม่ว่า แต่จะเอาไปโพนทนาว่าญาติโยมวัดนี้
แค่กระดาษใบเดียวก็ขี้เหนียวก็เต็มที แต่ถ้าโยมปรานีฉันไม่ลืมเมตตา
จึงขออวยพรแด่โยมทุกท่าน อายุคงมั่นถึงร้อยปีกว่า
วรรณะผ่องใสไร้โรคโรคา สุขะ พลา หลั่งมาครบครัน
ขอให้ได้ทิพยโภคา ต่อเมื่อชีวาล่วงลับดับขันธ์
ขอให้ประสบพบนิพพานครัน ถึงอวสาน...เอวังก็มี.....นั่นแล...
เจ้าคุณพิพิธ แต่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ผู้ศรัทธาลดน้อยลำบากผู้สร้าง?